...Και είναι ταυτόχρονα σωστός! Βαρέθηκα να χαμογελάω. Βαρέθηκα να κοροϊδεύω τον εαυτό μου. Βαρέθηκα να μην είμαι με τίποτα ευχαριστημένη. Με βαρέθηκα. Σας βαρέθηκα. Ναι, αυτό είναι κυρίες και κύριοι. Σας βαρέθηκα. Με κουράσατε.
Μα και πάλι ψέματα λέω. Πιο πολύ με κούρασα εγώ. Τουλάχιστον όμως μετά από όλη αυτή τη βαβούρα, έχω μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για τον εαυτό μου. Ξεκάθαρη και συνάμα απίστευτα συγκεχυμένη. Γιατί είμαι από μόνη μου ένα μπέρδεμα. Και το χειρότερο είναι πως για αυτό καταλήγω να μπερδεύω και όλους όσους συναναστρέφονται μαζί μου. Γιατί στον καθένα δείχνω ένα άλλο πρόσωπο. Και το ακόμα πιο τραγικό; Όλα όσα δείχνω είναι αληθινά!
Όταν λέω πως θέλω να γίνω μεγαλοδικηγόρος το εννοώ απόλυτα. Ναι, θέλω να είμαι η καλύτερη, ο εγωισμός μου δεν επιτρέπει να είμαι χαμηλότερα από την κορυφή. Σίγουρα. Ναι, θα το παίζω high class.
Ναι, θα είμαι μια ξενέρωτη. Και δηλαδή θα βρω ένα φλώρο να παντρευτώ και θα ζω μια βαρετή ζωή; Και θα καταντήσω καμιά από αυτές τις ψηλομύτες πλούσιες που κάνουν δωρεές σε ιδρύματα για να ενισχύσουν το image τους; Και θα πηγαίνω σε εκείνα τα ηλίθια πάρτι που περιφέρονται όλοι με ένα κοκτέιλ στο χέρι συζητώντας για business; Παναγία μου!
Άρα περνάμε στο επόμενο πρόσωπο. Ναι, θέλω να βοηθήσω: τους άπορους, τους εξαρτημένους, τους μετανάστες, τα ορφανά, τα άτομα με ειδικές ανάγκες (ή ικανότητες, αν προτιμάτε). Και όποιον άλλο έχει βοήθεια. Θέλω να φτιάξω τον κόσμο. Θέλω να είμαι μια ευτυχισμένη μετριότητα (έχοντας υλικά σημεία αναφοράς).
Μετριότητα; Πώς μετριότητα δηλαδή; Δε γίνεται να είμαι μετριότητα. Και όλοι αυτοί που περιμένουν να κάνω τη διαφορά; Θα τους απογοητεύσω; Δεν μπορώ να τους απογοητεύσω!
Και τελικά εγώ τι είμαι; Πολύ καιρό το σκέφτομαι… Και βασικά η απάντηση είναι πως είμαι όλα όσα δείχνω. Αυτό είμαι εγώ. Δε με βοηθάει πολύ αυτό το μπέρδεμα. Μία πορεία χαράζει κάθε άνθρωπος. Αν προσπαθήσει να χαράξει περισσότερες, κάποια θα αδικηθεί. Οπότε οι άνθρωποι πρέπει να κάνουμε επιλογές. Που συχνά δεν είναι εύκολες!
Μα και πάλι ψέματα λέω. Πιο πολύ με κούρασα εγώ. Τουλάχιστον όμως μετά από όλη αυτή τη βαβούρα, έχω μια πιο ξεκάθαρη εικόνα για τον εαυτό μου. Ξεκάθαρη και συνάμα απίστευτα συγκεχυμένη. Γιατί είμαι από μόνη μου ένα μπέρδεμα. Και το χειρότερο είναι πως για αυτό καταλήγω να μπερδεύω και όλους όσους συναναστρέφονται μαζί μου. Γιατί στον καθένα δείχνω ένα άλλο πρόσωπο. Και το ακόμα πιο τραγικό; Όλα όσα δείχνω είναι αληθινά!
Όταν λέω πως θέλω να γίνω μεγαλοδικηγόρος το εννοώ απόλυτα. Ναι, θέλω να είμαι η καλύτερη, ο εγωισμός μου δεν επιτρέπει να είμαι χαμηλότερα από την κορυφή. Σίγουρα. Ναι, θα το παίζω high class.
Ναι, θα είμαι μια ξενέρωτη. Και δηλαδή θα βρω ένα φλώρο να παντρευτώ και θα ζω μια βαρετή ζωή; Και θα καταντήσω καμιά από αυτές τις ψηλομύτες πλούσιες που κάνουν δωρεές σε ιδρύματα για να ενισχύσουν το image τους; Και θα πηγαίνω σε εκείνα τα ηλίθια πάρτι που περιφέρονται όλοι με ένα κοκτέιλ στο χέρι συζητώντας για business; Παναγία μου!
Άρα περνάμε στο επόμενο πρόσωπο. Ναι, θέλω να βοηθήσω: τους άπορους, τους εξαρτημένους, τους μετανάστες, τα ορφανά, τα άτομα με ειδικές ανάγκες (ή ικανότητες, αν προτιμάτε). Και όποιον άλλο έχει βοήθεια. Θέλω να φτιάξω τον κόσμο. Θέλω να είμαι μια ευτυχισμένη μετριότητα (έχοντας υλικά σημεία αναφοράς).
Μετριότητα; Πώς μετριότητα δηλαδή; Δε γίνεται να είμαι μετριότητα. Και όλοι αυτοί που περιμένουν να κάνω τη διαφορά; Θα τους απογοητεύσω; Δεν μπορώ να τους απογοητεύσω!
Και τελικά εγώ τι είμαι; Πολύ καιρό το σκέφτομαι… Και βασικά η απάντηση είναι πως είμαι όλα όσα δείχνω. Αυτό είμαι εγώ. Δε με βοηθάει πολύ αυτό το μπέρδεμα. Μία πορεία χαράζει κάθε άνθρωπος. Αν προσπαθήσει να χαράξει περισσότερες, κάποια θα αδικηθεί. Οπότε οι άνθρωποι πρέπει να κάνουμε επιλογές. Που συχνά δεν είναι εύκολες!
Του το κρατάω αυτού το κόσμου που δε μου ανήκει ο εαυτός μου...
